Wywiad udzielony przez druha pwd Łukasza Malona dla Namiestnictwa NS
W dniu 28 lutego 2023 roku w siedzibie Hufca ZHP Warszawa Praga Południe odbyło się spotkanie instruktorów z okazji Dnia Myśli Braterskiej, w trakcie którego dh pwd. Łukasz Malon został wyróżniony tytułem Instruktora Roku 2022. Druh Łukasz Malon jest nauczycielem w Szkole Podstawowej Specjalnej nr 111 w Warszawie przy ul. Różanej 22/24 a jednocześnie instruktorem Namiestnictwa NS w Hufcu ZHP Warszawa Praga Południe. Od dawna wiadomo, że w drużynie 293 WDH NS prowadzonej przez druha Łukasza przyciąga on nowych harcerzy różnorodnością form działania, że tam spełniają się marzenia dzieci z niepełnosprawnością intelektualną o przygodach, podróżach, przyjaźni. Poprosiliśmy druha Łukasza o odpowiedź na kilka pytań. Oto wywiad z naszym Bohaterem:
Kiedy rozpoczęła się Twoja harcerska przygoda?
Moja przygoda z harcerstwem zaczęła się dynamicznie. Obserwując placówki specjalne na terenie Warszawy, zwróciłem uwagę na prężnie działające przy nich drużyny harcerskie Nieprzetartego Szlaku. Zainspirowany ich działalnością postanowiłem założyć przy szkole w której pracuję (Szkoła Podstawowa Specjalna nr 111 im. Stefana Starzyńskiego w Warszawie) własną 293 Warszawską Drużynę Harcerską Nieprzetartego Szlaku „Różana Piechota”. Na prośbę pani Dyrektor Leokadii Ogonowskiej w listopadzie 2014 r. pojechałem na jedenastodniowy kurs do Bukowiny Tatrzańskiej, organizowany przez Wydział Nieprzetartego Szlaku GK ZHP. Podczas kursu zdobyłem kwalifikacje dla instruktorów i nauczycieli prowadzących zajęcia dla osób niepełnosprawnych w oparciu o metodę harcerską.
Kiedy złożyłeś przyrzeczenie harcerskie?
Przyrzeczenie harcerskie jest chyba najważniejszym momentem w życiu każdego harcerza. Trudno opisać atmosferę, która panuje w tym momencie. Wiem, że jest to niezapomniane przeżycie, które wiąże się z drużyną oraz całą organizacją harcerską. W życiu drużyny, którą prowadzę, są trzy daty odgrywające istotną rolę, decydujące o naszym rozwoju. Pierwszą z dat jest 28 lutego 2015 r. tego dnia rozkazem Komendantki Hufca Warszawa – Praga Południe została powołana próbna drużyna harcerska działająca w naszej szkole. Kolejnym, wyjątkowym dniem dla naszej drużyny, był wtorek 16 czerwca 2015 r. kiedy zakończył się dla nas okres próbny i rozkazem Komendantki Hufca phm. Krystyny Mamak została powołana 293 WDH NS „Różana Piechota”. Od tego momentu mogliśmy zacząć realizować program według Przyrzeczenia Harcerskiego. Na koniec każdego roku harcerskiego organizuję „Rajd Kabacki”. Jest to świetna okazja nie tylko do podsumowania całorocznych działań w drużynie, ale również działaniem pozwalającym na lepsze poznanie Prawa Harcerskiego. Pierwsza edycja rajdu odbyła się 04.06.2016 r. Najbardziej zaszczytnym momentem tego dnia było uroczyste złożenie przeze mnie Przyrzeczenia w obecności Komendantki Hufca oraz Namiestnika Nieprzetartego Szlaku hm. Adama Sikonia. „Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Harcerskiemu”. Po tych słowach nastąpiło przypięcie krzyża harcerskiego do munduru. Od tego momentu stałem się pełnoprawnym członkiem ZHP i dumnie prezentuję na swej piersi krzyż harcerski.
Co Cię pociąga w życiu harcerskim?
Organizacja harcerska sama w sobie jest społecznością osób, której misją jest dzielenie się zadaniami i podejmowaniem różnych ról. Jednym z moich głównych działań w prowadzeniu drużyny jest przygotowanie harcerzy do uczestnictwa w życiu społecznym. Wiemy, że dziecko z niepełnosprawnością intelektualną ma niewielką szansę na samodzielność, w znacznym stopniu jest uzależnione od drugiego człowieka. Największą satysfakcję mam z działań, które pozwalają moim harcerzom „wyjść na zewnątrz”. Moi podopieczni niejednokrotnie przebywają w dość ograniczonym środowisku domu rodzinnego i szkoły. Wyjście poza codzienne schematy jest zarówno dla nich jak i dla środowiska rzeczą trudną. Dlatego też staram się wykorzystywać każdą możliwość, która pozwalała na integrację harcerzy „Różanej Piechoty” z innymi środowiskami. Jesteśmy bardzo prężnie działająca drużyną. Od momentu powstania drużyny wzięliśmy udział w 34 zlotach, rajdach, biwakach oraz projektach o charakterze ogólnopolskim. Pomoc harcerzom w umożliwieniu im w prosty i ciekawy sposób poznania otaczającego ich świata jest jedną z moich najważniejszych zasad, którą będę się kierował. Wiem, że w harcerstwie nie ma rzeczy niemożliwych. Wszystko da się osiągnąć, zorganizować. Chciałbym też podkreślić, że harcerstwo jest dla mnie przygodą. Dzięki wszystkim moim działaniom nauczyłem się dobrej organizacji czasu, a co najważniejsze specyficznego podejścia do trudności, z jakimi spotykamy się w życiu codziennym.
Jakie działania podejmujesz w celu integracji środowisk Nieprzetartego Szlaku?
Jako drużynowy 293 WDH NS „Różana Piechota” podjąłem szereg działań ukierunkowanych nie tylko na promocję drużyny ale również na jej integrację ze środowiskiem Nieprzetartego Szlaku. Od samego początku istnienia drużyny organizuję Harcerski Przegląd Kolęd i Pastorałek „Śpiewajmy i grajmy Mu…”, który odbywa się w Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa. Coroczna edycja przeglądu zostaje objęta Honorowym Patronatem przez Rzecznika Praw Dziecka. Głównym założeniem przedsięwzięcia jest kreowanie postaw twórczych oraz kształtowanie właściwych postaw podczas prezentacji wokalnej, wokalno-ruchowej. Wydarzenie to ma za zadanie również krzewienie wspólnych dla nas wartości poprzez ukazanie piękna Świąt Bożego Narodzenia w Kolędach i Pastorałkach, a także tworzenie braterskiej atmosfery przy wspólnym kolędowaniu. Przegląd cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem, udział w nim bierze ponad 300 harcerzy z całej Polski z różnymi niepełnosprawnościami intelektualnymi oraz ruchowymi. Charakter przeglądu jest wspaniałą okazją do integracji drużyn NS ZHP. Poza integracją, która dla harcerzy z niepełnosprawnościami jest niewątpliwie bardzo ważna, przegląd daje możliwość rozwijania zainteresowań muzycznych. Tego dnia dzieci czują się jak prawdziwi artyści, którzy mimo różnych ograniczeń, potrafią przełamywać bariery i swoje słabości, udowadniając wszystkim, a przede wszystkim samym sobie, że tak jak inni są pełni pasji i marzeń, które mogą realizować.
Czy działalność instruktorska pomaga Ci w pracy nauczyciela?
W swojej racy kładę duży nacisk na rozwój młodzieży, harcerzy z którymi współpracuję na co dzień. Prowadząc drużynę, na początku każdego roku harcerskiego opracowuję program. Szczególną uwagę zawracam na stymulowanie i wspomaganie procesu rewalidacji. Tak jak wspomniałem wcześniej, kierując się wyborem metodyki harcerskiej w pracy z moimi wychowankami staram się wyposażyć ich w umiejętności potrzebne do życia w społeczeństwie, aby miały możliwość nabywania, rozwijania i podtrzymywania umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania. Świadomie też stosuję metodę harcerską do realizacji celów wychowawczych, bo uważam, że jest to jedna ze skuteczniejszych metod wychowawczych. Metoda ta kształtuje u podopiecznych te postawy, które są niezbędne do dobrego funkcjonowania dając jednocześnie poczucie wolności. Widząc bardzo duży wpływ metodyki harcerskiej na swoich podopiecznych przenoszę te wartości na życie szkoły oraz drużyny. Działając w drużynie harcerskiej dzieci zdobywają nowe wiadomości oraz umiejętności poprzez praktyczne działania, uczą się odpowiedzialności, zdobywają umiejętności pracy w grupie oraz radzenia sobie w różnych sytuacjach a przede wszystkim dobrze się bawią. Są to bardzo ważne elementy, dzięki którym realizuję jednocześnie zadania wychowawcze mające na celu zintegrowanie wychowanków z nieznanym dla nich środowiskiem oraz zadania dydaktyczne poprzez atrakcyjna formę zdobywania wiedzy i umiejętności.
Jak przyjąłeś wiadomość, że zostałeś instruktorem roku?
Sama nominacja była dla mnie dużym zaskoczeniem i zarazem wyróżnieniem. Bardzo się cieszę, że kapituła zauważyła moje dotychczasowe działania. Wielkim zaskoczeniem było zdobycie tytułu Instruktora Roku, tym bardziej, że jest to pierwsze takie wyróżnienie dla instruktora środowisk Nieprzetartego Szlaku. Wiem, że w Hufcu są prężnię działające drużyny. Ja znalazłem się w gronie laureatów, to dla mnie zaszczyt, a zarazem nowy odcinek harcerskiej drogi. Chciałbym serdecznie podziękować wszystkim instruktorom, którzy oddali na mnie głos. Nominację otrzymałem podczas obchodów Dni Myśli Braterskiej w siedzibie Hufca Warszawa – Praga Południe. Powtórzę to, co mówiłem podczas spotkania: od momentu założenia drużyny z pełnym poświęceniem angażuję się w przydzielanie mi zadania. Będę kontynuował wszystkie projekty, które do tej pory realizowałem. Praca w drużynie, która daje mi wiele satysfakcji, będzie mnie inspirowała na dalsze lata. Pozwoli mi skutecznie i aktywnie działać. Miło jest być docenionym za trud włożony, w to, co się robi.
Na koniec chciałbym także podziękować tym, którzy razem ze mną pracowali na ten sukces. Dziękuję Pani Dyrektor Leokadii Ogonowskiej, która zawsze z wielkim zaangażowaniem wspiera wszystkie podejmowane przedsięwzięcia, swoją postawą motywuje do podejmowania służby na rzecz drugiego człowieka. W skład drużyny wchodzą harcerze znajdujący się w różnej sytuacji finansowej i często organizacja obozów, rajdów i innych projektów byłaby niemożliwa bez ogromnego wsparcia finansowego z jej strony. Wiadomo, że realizacja celów stawianych przed drużynami ZHP jest możliwa tylko i wyłącznie przy współpracy z przybocznymi. Dziękuję również druhnie phm. Beacie Warmowskiej. Zawsze z pełnym zaangażowaniem udziela mi wsparcia i pomocy i jest niedoścignionym wzorem. Wspólnie motywujemy się do stosowania metody harcerskiej w pracy z powierzonymi nam harcerzami, jak też do działań w kształtowaniu osobowości instruktora.
Dziękuję bardzo druhowi Łukaszowi za ciekawą rozmowę, za wyczerpujące wypowiedzi, za wniesienie do tego wywiadu ducha idei, które przyświecały Andrzejowi Małkowskiemu przy tworzeniu polskiego harcerstwa. Chciałabym podkreślić, że druh pwd. Łukasz Malon prezentuje wzorową postawę instruktorską, dał się poznać jako dobry organizator, a jednocześnie jest bardzo skromnym człowiekiem, mimo osiągnięć, nie eksponuje swoich zasług, jest lubiany i przez harcerzy i w gronie instruktorów. Dobrze czuje duch harcerstwa.
Wywiad przeprowadziła phm. Tamara Uliasz